Fai un tempo, con motivo da celebración dos magostos, faleivos no post Sobre el origen de los magostos de como estos e o Samaín son en realidade a mesma cousa:
.
“Segundo o antropólogo Manuel Mandianes, o feito de que a Igrexa católica tentase no seu momento suplantar ou solapar o Samhain con outro tipo de celebracións de natureza cristiá, non impediu que o pobo seguise celebrando o festexo orixinal, aínda que fose xa baixo o nome de “magosto” no rural galego. Por este motivo, é posible afirmar que o día de “Todos os Santos” e o magosto en si, son en esencia a mesma festa. Esta terminou por ser celebrada en dous días distintos e, aparentemente, baixo cerimoniais e liturxias (sociais e relixiosas) diferenciadas. (…) existen unha serie de substanciais conexións entre as castañas, o lume, as cabazas e o recordo aos defuntos en Galicia que se foi evaporando ao longo dos anos (mesmo cos entroidos!). ” .
.
O Halloween estadounidense foi herdado dos vellos costumes europeos que xa se festexaban en Galicia moito tempo atrás. O Samaín chegou a esas terras nos séculos XVIII e XIX da man de emigrantes escoceses e irlandeses, quenes exportaron a súa cultura e tradicións. De feito, a denominación de Halloween ten a súa orixe no termo All Hallows’ Eve, unha vixilia que se celebraba a noite anterior ao Día de Defuntos.
Uso das cabazas en Samaín
Samaín simbolizaba para os celtas o comezo da escuridade (as noites son máis longas) e o momento en onde o mundo dos vivos e o de os mortos crúzanse. Para protexerse dos malos espíritos utilizaban as caveiras de os seus inimigos -a quen derrotara e ajusticiado en batalla-, iluminando o seu interior (o destes cranios). Despois colocábanas nos muros dos castros e nos cruces de camiños. En Galicia o cristianismo terminou con esta tradición, que con todo continuou noutras partes de Europa.
En Irlanda baleirábanse nabos e colocábaselle carbón dentro para alumar o regreso dos defuntos ao mundo dos vivos. Co tempo os nabos foron substituídos por cabazas esculpidas con formas de caveiras iluminadas con velas no seu interior, un concepto que agora nós importamos de Estados Unidos.
.
.
Tal e como xa comprobamos en multitude de ocasións, as máis fortes tradicións da nosa cultura están profundamente ligadas á terra e aos produtos que nacen dela. Neste caso, o de Samaín, ás castañas, os nabos… e finalmente ás cabazas. Non só polo seu uso decorativo, tamén polas receitas que van ligadas a esta época do ano.
Preparámonos, entón, para a entrada na escuridade… imos dando forma aos nosos amuletos “naturais”!
.
Referencias citadas no texto: Artículo de Silvia Pato publicado en La Voz de Galicia.
Fonte imaxe portada: Canal Historia
Fonte imaxe campo de cabazas: The Garden of Eaden
